سلام واقعا در حد مرگ گریه کردم

سلام من درسال ۹۴ این بانو گرانقدر رو شناختم و از اون سال به بعد الگوی واقعی خودم رو پیدا کردم و همیشه تلاش میکردم و میکنم که راه ایشون رو  ادامه بدم و وقتیکه متوجه فوت ایشون شدم خیلی گریه کردم و از ۲۴ تیر تا مدت یکماه و نیم لباس مشکی پوشیدم و خودم رو توغم خانواده ایشون سهیم دونستم و همچنین حدود ۴ سال است که تمامی عکس های ایشون رو به دیوار اتاقم زدم و روزی نیس که بهش فکرنکنم و به یادش نباشم چون من واقعا دوستدارم که مثل ایشون باشم و گاهی اوقات میگم کاش یه خرده اطلاعات بیشتری از ایشون رو در اختیار عموم قرار میدادن و یا راه های موفقیتشون رو ذکر میکردن من همیشه آرزو داشتم که یه روز ایشون رو ببینم ... روحش شاد و یادش گرامی

واقعا روحش شاد.يكى از بزرگترين افتخارات كشور و جامعه بودن.برترين و والاترين زن بودن و از نظر من ايشون ثابت كردن فقط مردان برترى نسبت به زنان ندارن و ميليارد ها مرد هم جاى ايشون نميتونن بگيرن.واقعا خيف كه لمرسوم كوتاه بود وگرنه الان افتخارات و جوايز بسيار رو در اختيار داشتن.دانش ايشون بى نهايت برد.روحشون واقعا شاد

یادش گرامی راهش پر ره رو

وقتی به خصائص انسانهای باهوش فاکتورهای هدفمندی ، تلاش و  خصوصیات رفتاری خاص مانند مهربانی و انسانیت اضافه بشه نتیجه اون آدم فوق العاده ایی مثل مریم میرزاخانی  می شود.                                                          یادش گرامی

تسلیت میگم به خانواده میرزاخانی و هنوزه بعده دوسال دلم خیلی میسوزه که چرا باید همچین الماس درخشانی از بین ما بره. روحش شاد یادش گرامی

پروفسور مریم میرزاخانی زنده است.‌ چون یادش ونامش همیشه جاودان بوده ومیماند. به قول حضرت سعدی. سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز .. مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.

درود بر مهربانو میرزاخانی فقید که به ما آموخت طول و طولانی بودن عمر آنرا پربها و ثمربخش نمینماید بلکه تنها انسانی زیستن آنگونه که از یک انسان خردمند توقع میرود زیستن قرار گرفتن در مسیر معدود انسانهای واقعیست که مرگ دیگر پایان یک نقطه نیست بلکه سرآغاز خط دیگریست. راهی که پروفسور میرزاخانی درجهت تعالی بخشیدن به دانش بشری ساخت میراث گرانگوهر اوست. => زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ، و نترسیم از مرگ،  ....مرگ پایان کبوتر نیست،   و اگر مرگ نبود دست ما در پی چیزی میگشت.   یادت گرامی ایراندخت گرانمهر ای دخت شایسته‌ی مام ما ایرانبانو .

روحت شاد پروفسور. یادت گرامی

نمی تانم هیچ حرفی بزنم/I can't say any think.sorry

واقعا استوره هست :(

از شنیدن خبر بیماری تا مرگ این بانوی دانشمند و پر افتخار ایران زمین بسیار شوکه و افسرده شدم و کلمه یا جمله ای ک در خور شخصیت والای ایشان باشد ب ذهنم نمیرسد جز یک آه سرد و پر از حسرت

نمیدونم باید سلام کرد یا نه. همیشه در ذهن من بسیار زیبا و درخشان جلوه میکنی. همین الان بهت میخوام قول بدم که مثل خودت دست از تلاش بر نخواهم داشت و قول میدم راهتو ادامه بدم -البته توی یک رشته دیگه- به امید روزی که با افتخار بگم الگوم تو بودی.

اگر این بانو در ایران می ماندند و در رژیم حاکم بر ایران فعالیت خود را آغاز میکردند هیچ وقت به این مقام والا نمیرسیدند به امید اینکه تمام دانشمندان ایران روزی در این مرز و بوم پر افتخار قد بکشند روحشان شاد و یادشان تا ابد در قلب های ما باقی خواهد ماند

وقتی انسان ها یک انسان نابغه رو از دست میدن تازه به یاد میارن که چی شده و چه اتفاقی افتاده، پروفسور راهت ادامه داره

روحش شاد انشالله

امیدوارم  روح شما در آرامش ابدی باشد .

عزیزی از میان ما رفت که خیلی دیر شناختیم کاش زودتر از این زمان تورا شناخته بودم کاش....

به سوی افریننده ریاضیات پرواز کرد روحش شاد انجا با حل معادلات جدید شاد باشد در قرین خداوند

مریم جان راهت را ادامه می دهم

موج طلوع بود و تبسم خورشید/و عشق در عرصهٔ اندیشه اش حال و هوای شکفتن داشت/پروانه بود بی وقفه/در جستجوی روشنی و نور/شمعی پر از زبانهٔ شعله/با رنگی از تبلور پرسش/در چشم های هندسیش می تابید/و قلمرو پاسخ هایش جاذبهٔ پرواز کبوتر بود/در بیکرانگی حجم  در بیکرانگی خط و خطوط/و هذلولی اندیشه های فصیحش/جاذبهٔ کشف و شهود را ترسیم می کرد عاشق تر از شقایق بود مریم/در خلسهٔ تفکر و تحقیق با ریشه های زنده و پویا/تا ژرفنای بی نهایت تاریخ یادش گرامی و جاوید/در ذهن آب و باغ وبهار  در دفتر زمانهٔ تغییر/در خاطرات سبز قلم در غنچه های نورسیدهٔ جنگل/در طرح پرسش و پاسخ با طعم و بوی لحظه ای از جنس فلسفه

دو سالی می شود که مریم را از دست داده ایم، اما هزاران هزار پیام تسلیت هم نمی تواند جای این دردانهٔ کمیاب را پر کند. مریم کوچ بسیار غم انگیزی داشت، گویی که هنوز هم دارد کوچ می کند، این چلچلهٔ بیقرار کوله بار بی نهایت باارزشی را با خود به جهان ابدیت ارزانی داشت. از این به بعد باید ردپای مریم را در گام های استوار مریم های حال و آینده جستجو کرد. ای کاش این وب سایت به پناهگاه و جایگاهی برای مریم دوستان و مریم پویان تبدیل شود تا چراغی فروزان فراروی جستجوی دانش پژوهان قرار بگیرد، و در این وبگاه صفحه و لینک هایی جهت اظهار نظرات و پرسش و پاسخ ها اختصاص داده شود.

روحش شاد ، حیف که آدمهای بزرگ درست بعد از مردن شناخته میشوند ! روحت شاد خانم میرزاخانی

تسلیت بنده را بپذیرید. به مرحوم پروفسور میرزاخانی افتخار می کنیم.

نامت سپیده دمی است که بر پیشانی آفتاب می گذرد - متبرک باد نام تو - و ما همچنان  دوره می کنیم شب را و روز را هنوز را...  

باعث تاسف فراوان است که همچین نابغه و دانشمند عزیز ما پروفسور میرزاخانی در چنین روزی فوت کنند. خیلی انسان بزرگ و با وقار بود امید وار در ارامش باشند . مرگ چنین دانشمندی واقعا ناراحت کننده است .

تو را برای تمام خاطراتت دوست میدارم...

میرزاخانی افلاطون:"کسی که هندسه نمی داند وارد این باغ نشود." پس معلوم می شود که مریم هندسه را به خوبی بلد بود که وارد باغ نبوغ ریاضیات گردید. هندسه همیشه نماد دشواری بوده است و افرادی که این قلمرو را تجربه می کنند بسیار اندک شمارند، تا آن جا که آدمی به یاد شعری از فروغ فرخزاد می افتد که در آن می گوید: "من مثل دانش آموزی که درس هندسه اش را دیوانه وار دوست می‌دارد تنها هستم". به راستی که مریم "افلاطون" و  "فروغ" جهان شگفت انگیز ریاضی و هندسه و فراتر از آن جهان تواضع انسانی است. در دومین سالگرد پرواز این چلچلهٔ اسطوره ای جای خالیش به اندازهٔ بغض های بیکران یک اقیانوس خالیست، اما در راستای نگرش فرهیخته بار پدر نازنینشان این اسطوره باید در مرزهای "الگوسازی" به زندگی پویا و سازندگی خود ادامه دهد و قلمروهای بیشتری را در پهندشت تاثیرگذاری تسخیر کند. مریم ققنوسی از عشق و خودباوریست که نمی توان مرگی را برای وی متصوّر بود. پس یاد و خاطره اش جاودان خواهد بود، و هندسهٔ شخصیت و فلسفهٔ وجودیش آیندهٔ روشن بیشتری را به ارمغان خواهد آورد.  24تیر98

تنها تواضع، سکوت ما میتواند بر بار این اندوه مرحمی باشد. سنبل تلاش بی بدیل تنها از واژه ای به نام  پروفسور مریم الگو میپذیرد.

گاهی وقتها بعد از درگذشت انسانهایی همچون پرفسور میرزاخانی به وجود ارزشمندشان پی میبریم که دیگر خیلی دیر است روحش شاد

وقتی بعضیها از دنیا می رن، همش با خودم میگم  اونها خیلی چیزا داشتن که میتونستن  به این دنیا بدن.  اما ما چی؟ حیف نیست اونها رفتن و ما هنوز هستیم؟

سلام و درود و رحمت خداوند بر تمامی دانشمندانی که علم را برای زندگانی مردم و خدمت به انسان بازنشر و تولید کردند... قرار زندگی این بود که دختر ایران مرحوم میرزاخانی از سانحه تصادف جان به در ببرد تا در ادامه حیات ملکه ریاضی جهان شود... قرار خلقت اینبود که مریم میرزاخانی 40 سال عمر نماید ولی در تاریخ بماند

چیزی برای گفتن ندارم ...

سلام من دانشجوی ریاضی ورودی ۹۶ هستم همون سالی که پروفسور از دنیا رفتند این حادثه واقعا هنوز هم قابل قبول نیست برام ...

ستاره ای که برای مدت کوتاهی در جهان به زیبایی درخشید و ناگهان برای همیشه خاموش شد یاد و نامش را گرامی میداریم

‍ دکتر مک مولن مغز متفکر در ریاضیات جهان می‌گوید:  مریم شبیه یک کامپیوتر پیشرفته است. کامپیوتری که حس می‌کند ، لبخند می‌زند ، دنیا را دوست دارد ، عاشقانه به دیگران کمک می‌کند ...  ۲۳ تیر سالروز درگذشت اسطوره ریاضی جهان بانو مریم میرزاخانی ...  یادش جاوید و راهش پُر رهرو باد ...

دومین سال درگذشت پورفسور مریم میرزاخانی را تسلیت عرض می کنم . یاد او همیشه زنده ست   .

خانم مریم میرزاخانی باعث افتخار تمام مردم ایران و جهان است .

آری... خیلی دیر است برای تسلیت ، اما امده ام به عشق و اگاهی ات بنویسم ، تو همان کسی هستی که نشان دادی وجود هر انسان و سرشتش بی دلیل نیست ، تو نشان دادی توان های مغز ما رابطه ی مستقیمی با رادیکال های قلبمان دارند ، و به همین دلیل خواندن خاطره هایت هر شب قوت قلب من برای رسیدن به هدفم می شود ، درست است سد معبر های زیادی وجود دارد ، اما سد معبر های تو معادله های بی مجهول بودند ، روحت شاد

حیف قبل از اینکه بشناسیمت رفتی