من ۱۷ سال دارم ولی دوست دارم مانند ایشون افتخار افرین باشم و به نوعی قراره الگوی من باشن ایشون

با عرض تسلیت از ته دل ناراحت شدم و هستم که بانوی بینهایت از دنیا رفتند متأسفم که بسیار دیر پیام تسلیت را عرض کردم زیرا امروز سایت را یافتم من بنا به علاقه به مریم خانم ریاضی را انتخاب کردم به امید آنکه روزی ما هم مقام آور باشیم دوباره از ته دل تسلیت عرض می نمایم

نبوغ و مهمتر از اون پشتکار ایشون من رو به شدت تحت تاثیر قرارداد-  هربار با شنیدن نام ایشون احساس غرور میکنم و یادآوری  از دست رفتنشون قلبم رو پر از اندوه میکنه     میکنه

یک ریاضی دان فوق العاده یک الگوی جهانی و یک ریاضی دان بزرگ و یک  همسر و  یک مادر فوق العاده دوستت دارم روحت شاد بانو

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند  روبه صفتان زشت خو را نکشند --گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز  مردار بود هر آنکه او را نکشند

بار ها آرزو مي کردم که اي کاش من به جاي ايشون از دنيا ميرفتم

هنوز هم مرگش را باور نکرده ام

ما جمعی از دانشگاهیان و پژوهش گران علوم جنایی (حقوق و جرم شناسی) قصد داریم تا مجموعه مقاله هایی را با عنوان "دانشنامه ریاضیات و علوم جنایی" به روان شاد خانم مریم میرزاخانی تقدیم کنیم. این طرح به سرپرستی سرکار خانم دکتر مریم عباچی (دکترای حقوق جنایی و جرم شناسی از دانشگاه فرایبورگ) و زیر نظر دکتر ع.ح. نجفی ابرندآبادی (استاد بازنشسته دانشگاه شهیدبهشتی) به انجام می رسد.

از داشتن یک پروفسور و نابغه ای مثل ایشان افتخار می کردیم ،میکنیم و خواهیم کرد

باید از ایشون درس بگیریم و راهشون رو ادامه بدیم

سلام و عرض ادب به بازماندگان محترم . آیا بلحاظ دراماتیک و جذابیت داستانی  زندگینامه مریم میرزاخانی ظرفیت ساخت یک فیلم سینمایی را دارد ؟ چنانچه پاسخ مثبت است آیا شما موافق ساخت آن هستید ؟

خیلی زود بود...خیلی...روحت شاد و غرق در آرامش باشه ملکه ی زیبای ریاضیات

سلام متاسفانه من خیلی دیر ایشون رو شناختم تقریبا یک ماهی قبل فوت ایشون،اما از همون موقع الگوی من شد و شدیدا عاشقشون شدم وقتی خبر فوتشون رو شنیدم بشدت گریه کردم شدیدا جای خالی ایشون در دنیای ریاضیات حس میشه

مریم میرزاخانی همیشه در تاریخ علم زنده است. جا داره از مرحوم رضا صادقی هم یادی کنیم که هم دوره پروفسور مریم میرزاخانی بود و در ردیف مریم میرزاخانی اما دست تقدیر هر دو این عزیزان رو از جامعه علمی جهان گرفت. روحشان شاد

سلام واقعا در حد مرگ گریه کردم

سلام من درسال ۹۴ این بانو گرانقدر رو شناختم و از اون سال به بعد الگوی واقعی خودم رو پیدا کردم و همیشه تلاش میکردم و میکنم که راه ایشون رو  ادامه بدم و وقتیکه متوجه فوت ایشون شدم خیلی گریه کردم و از ۲۴ تیر تا مدت یکماه و نیم لباس مشکی پوشیدم و خودم رو توغم خانواده ایشون سهیم دونستم و همچنین حدود ۴ سال است که تمامی عکس های ایشون رو به دیوار اتاقم زدم و روزی نیس که بهش فکرنکنم و به یادش نباشم چون من واقعا دوستدارم که مثل ایشون باشم و گاهی اوقات میگم کاش یه خرده اطلاعات بیشتری از ایشون رو در اختیار عموم قرار میدادن و یا راه های موفقیتشون رو ذکر میکردن من همیشه آرزو داشتم که یه روز ایشون رو ببینم ... روحش شاد و یادش گرامی

واقعا روحش شاد.يكى از بزرگترين افتخارات كشور و جامعه بودن.برترين و والاترين زن بودن و از نظر من ايشون ثابت كردن فقط مردان برترى نسبت به زنان ندارن و ميليارد ها مرد هم جاى ايشون نميتونن بگيرن.واقعا خيف كه لمرسوم كوتاه بود وگرنه الان افتخارات و جوايز بسيار رو در اختيار داشتن.دانش ايشون بى نهايت برد.روحشون واقعا شاد

یادش گرامی راهش پر ره رو

وقتی به خصائص انسانهای باهوش فاکتورهای هدفمندی ، تلاش و  خصوصیات رفتاری خاص مانند مهربانی و انسانیت اضافه بشه نتیجه اون آدم فوق العاده ایی مثل مریم میرزاخانی  می شود.                                                          یادش گرامی

تسلیت میگم به خانواده میرزاخانی و هنوزه بعده دوسال دلم خیلی میسوزه که چرا باید همچین الماس درخشانی از بین ما بره. روحش شاد یادش گرامی

پروفسور مریم میرزاخانی زنده است.‌ چون یادش ونامش همیشه جاودان بوده ومیماند. به قول حضرت سعدی. سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز .. مرده آن است که نامش به نکویی نبرند.

درود بر مهربانو میرزاخانی فقید که به ما آموخت طول و طولانی بودن عمر آنرا پربها و ثمربخش نمینماید بلکه تنها انسانی زیستن آنگونه که از یک انسان خردمند توقع میرود زیستن قرار گرفتن در مسیر معدود انسانهای واقعیست که مرگ دیگر پایان یک نقطه نیست بلکه سرآغاز خط دیگریست. راهی که پروفسور میرزاخانی درجهت تعالی بخشیدن به دانش بشری ساخت میراث گرانگوهر اوست. => زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ، و نترسیم از مرگ،  ....مرگ پایان کبوتر نیست،   و اگر مرگ نبود دست ما در پی چیزی میگشت.   یادت گرامی ایراندخت گرانمهر ای دخت شایسته‌ی مام ما ایرانبانو .

روحت شاد پروفسور. یادت گرامی

نمی تانم هیچ حرفی بزنم/I can't say any think.sorry

واقعا استوره هست :(

از شنیدن خبر بیماری تا مرگ این بانوی دانشمند و پر افتخار ایران زمین بسیار شوکه و افسرده شدم و کلمه یا جمله ای ک در خور شخصیت والای ایشان باشد ب ذهنم نمیرسد جز یک آه سرد و پر از حسرت

نمیدونم باید سلام کرد یا نه. همیشه در ذهن من بسیار زیبا و درخشان جلوه میکنی. همین الان بهت میخوام قول بدم که مثل خودت دست از تلاش بر نخواهم داشت و قول میدم راهتو ادامه بدم -البته توی یک رشته دیگه- به امید روزی که با افتخار بگم الگوم تو بودی.

اگر این بانو در ایران می ماندند و در رژیم حاکم بر ایران فعالیت خود را آغاز میکردند هیچ وقت به این مقام والا نمیرسیدند به امید اینکه تمام دانشمندان ایران روزی در این مرز و بوم پر افتخار قد بکشند روحشان شاد و یادشان تا ابد در قلب های ما باقی خواهد ماند

وقتی انسان ها یک انسان نابغه رو از دست میدن تازه به یاد میارن که چی شده و چه اتفاقی افتاده، پروفسور راهت ادامه داره

روحش شاد انشالله

امیدوارم  روح شما در آرامش ابدی باشد .

عزیزی از میان ما رفت که خیلی دیر شناختیم کاش زودتر از این زمان تورا شناخته بودم کاش....

به سوی افریننده ریاضیات پرواز کرد روحش شاد انجا با حل معادلات جدید شاد باشد در قرین خداوند

مریم جان راهت را ادامه می دهم

موج طلوع بود و تبسم خورشید/و عشق در عرصهٔ اندیشه اش حال و هوای شکفتن داشت/پروانه بود بی وقفه/در جستجوی روشنی و نور/شمعی پر از زبانهٔ شعله/با رنگی از تبلور پرسش/در چشم های هندسیش می تابید/و قلمرو پاسخ هایش جاذبهٔ پرواز کبوتر بود/در بیکرانگی حجم  در بیکرانگی خط و خطوط/و هذلولی اندیشه های فصیحش/جاذبهٔ کشف و شهود را ترسیم می کرد عاشق تر از شقایق بود مریم/در خلسهٔ تفکر و تحقیق با ریشه های زنده و پویا/تا ژرفنای بی نهایت تاریخ یادش گرامی و جاوید/در ذهن آب و باغ وبهار  در دفتر زمانهٔ تغییر/در خاطرات سبز قلم در غنچه های نورسیدهٔ جنگل/در طرح پرسش و پاسخ با طعم و بوی لحظه ای از جنس فلسفه

دو سالی می شود که مریم را از دست داده ایم، اما هزاران هزار پیام تسلیت هم نمی تواند جای این دردانهٔ کمیاب را پر کند. مریم کوچ بسیار غم انگیزی داشت، گویی که هنوز هم دارد کوچ می کند، این چلچلهٔ بیقرار کوله بار بی نهایت باارزشی را با خود به جهان ابدیت ارزانی داشت. از این به بعد باید ردپای مریم را در گام های استوار مریم های حال و آینده جستجو کرد. ای کاش این وب سایت به پناهگاه و جایگاهی برای مریم دوستان و مریم پویان تبدیل شود تا چراغی فروزان فراروی جستجوی دانش پژوهان قرار بگیرد، و در این وبگاه صفحه و لینک هایی جهت اظهار نظرات و پرسش و پاسخ ها اختصاص داده شود.

روحش شاد ، حیف که آدمهای بزرگ درست بعد از مردن شناخته میشوند ! روحت شاد خانم میرزاخانی

تسلیت بنده را بپذیرید. به مرحوم پروفسور میرزاخانی افتخار می کنیم.

نامت سپیده دمی است که بر پیشانی آفتاب می گذرد - متبرک باد نام تو - و ما همچنان  دوره می کنیم شب را و روز را هنوز را...  

باعث تاسف فراوان است که همچین نابغه و دانشمند عزیز ما پروفسور میرزاخانی در چنین روزی فوت کنند. خیلی انسان بزرگ و با وقار بود امید وار در ارامش باشند . مرگ چنین دانشمندی واقعا ناراحت کننده است .