دوستان، ازشما میخواهم که قضاوت نه ولی فکر کنید. کسانی که مجسمه ساختن، فردا نه، همین امروز هم فراموش می کنن. به حرف این پدرعزیز  هم گوش نکردن... ثابت کردن قدر بزرگانمون رو نمیدونیم. اقای میرزاخانی، ازتون معذرت می خوایم. طول می کشه تا قدر دختر شما رو بفهمیم.

با عرض تسلیت  به خانواده بزرگ مریم.من به عنوان یک ایرانی متاسفم که ایران این نابغه ها را به راحتی از دست میده

تسلیت

به ایشون افتخار میکنم و از درگذشتشون واقعا غصه دار شدم . البته میدونم زندگی ایشون بسیار بسیار پربارتر از زندگی خیلی از ماها بوده . خداوند به پدر و مادر ایشون صبر بده . پدر و مادری نمونه که دختری اینچنین تربیت کردند.

پروفسور میرزا خانی همیشه زنده است و یادش را گرامی می داریم

پیام تسلیت به مناسب از دست دادن کسی میفرستیم که خلاصه خود بود رهگذری نامنتظر بارخساری برتافته از حقیقت وباد...بدرود پروفسور...تسلیت به همه خانواده دوستان آنایان و همه مردم ایران وجهان

فقدان مریم میرزا خانی بدون شک صدمه ای بر بنیاد بشریت است. جناب احمد میرزا خانی و خانواده ی محترم، تسلیت بنده را پذیرا باشید.

امیدوارم روح آن مرحومه قرین رحمت الهی باشد صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را تادگر مادرگیتی چوتوفرزند بزاید

خداوند روح آن مرحوم را شاد گرداند

عزیزی را از دست دادیم که شاید هیچ وقت جای خالی اش پر نشود نابغه ای را از دست دادیم که خلاقیت و پشتکارش زبانزد بود به خانواده محترم میرزاخانی و همه ایرانیان و علم دوستان تسلیت عرض می کنم

خبر ناگهانی ودردناک بود...راه و روش زیستن را به ما اموخت... نیایش ما بدرقه راهش..مارادرغم خود شریک بدانید

من و خانواده بسیار ناراحت شدیم از شنیدن خبر، روحشون شاد. ما رو هم شریک این غم بزرگ بدونید

تسلیت به تمام جهان

مریم میرزاخانی روحت شاد.امیدوارم نام شما چراغ راه علاقمندان علم و دانش باشد و امیدی برای زنان سرزمینم هر چند که برای من نیز الگویی وارسته بودید.

از زمانی که آدم پا بر زمین گذاشت, داستان درس دادن و درس گرفتن آغاز شد.همیشه چیزی برای یاد دادن و یاد گرفتن وجود داشت, دارد و خواهد داشت.استادان و شاگردان که اساتید بعد از آنها بودند دست در دست هم دانش جهانی را به پیش بردند.باور دارم که اگر قرار بود هیچ شاگردی از استادش بهتر نشود,دانش هنوز در حد دانسته های آدم ابوالبشر درجا می زد.تاریخ همیشه پر بوده از شاگردانی که گوی سبقت را از اساتید خود ربوده اند و علم را چند قدمی به جلو رانده اند.اما در بین آنها گاهی کسانی پیدا می شوند که پیشرفتشان از حد چند قدم فراتر می رود و تبدیل به ستاره های جهانی دانش می شوند و نامشان چه در زمان زندگی و چه پس از مرگ در تاریخ باقی می ماند. خانم مریم میرزاخانی یکی از این دست ستاره ها است. روانشان شاد

تسلیت میگم روحشون شاد افتخار بشریت و افتخار تمدن واقعی بودن

حادثه غمناکی است، اما نباید آدم‌های بزرگ را با لحظات غمناک به خاطر سپرد. به نظر من دو جور آدم موفق در دنیا وجود دارد: «گروه اول وقتی بزرگ شدند علایق دوران نوجوانی‌شان را فراموش و بقیه عمرشان را صرف سرآمد شدن در کارهایی می‌کنند که از آن‌ها متنفرند. گروه دوم در بزرگسالی هم دقیقا همان کارهای معصومانه دورهٔ نوجوانی را انجام می‌دهند، فقط بهتر و حرفه‌ای‌تر.» مریم میرزاخانی از گروه دوم بود. یک آدم موفق واقعی.

عرض تسليت، به خانواده محترمشون، واقعا متاثر شدم ، جهان يكي از با اخلاق ترين و شاهكارهاي خود را از دست داد، كاشكي تو وطن دفن ميشد

با عرض سلام خدمت خانواده ی محترم و ارجمند میرزاخانی. فوت این دانشمند شهیر و متواضع باعث اندوه و افسوس فراوان گردید. از خداوند متعال آرامش و غفران برای آن عزیز و پاداش و عنایت برای بازماندگان خواستارم.

مریم میرزاخانی کسی بود که در 40 سالگی به درخشش تمام رسید و برای همیشه الهام بخش جوانان ایران و جهان خواهد ماند. درگذشت این دانشمند گرانمایه را خدمت خانواده محترم ایشان و تمامی پویندگان راه علم و دانش تسلیت عرض میکنم.

ایشان یکی از الگوهای من در ارتباط با المپیاد ریاضی بودند. همیشه آرزومند بودم که به بینش ریاضی واری همتای ایشان دست پیدا کنم. روحشان شاد و یادشان گرامی و باقی

متاسفانه مدت زیادی از آشنایی من با نابغه بزرگ نگذشته بود که خبر عروج این بانوی نابغه قلب مرا به درد آورد . اینجانب ضمن همدری با خانواده ایشان و جامعه علمی کشور فقدان این بانوی دانشمند را خدمت خانواده محترمشان تسلیت عرض می کنم. روحش قرین رحمت الهی

خبر در گذشت پروفسور ميرزاخاني اندوه فراواني را به قلب جامعه مهندسين و متخصصين علوم رياضي وارد كرد؛ به خانواده داغ دار ايشان و تمام جامعه انديشمند جهاني تسليت عرض ميك

کلمات از بیان افسوس ما قاصرند. صد حیف

در گذشت سرکار خانم دکتر میرزاخانی رو به خانواده ی محترم ایشان و جامعه ی دانشگاهی ایران تسلیت عرض می کنم.

تسلیت

درکذشت نا بهنگام پرفسور عزیز ایران زمین را که مایه تاسف وتاثر شدید همه انسان های عاشق علم وفضلیت گردید ار به خانواده محترم ان عزیز سفر کرده تسلیت عرض می کنم

باسلام نمیدانم چه بگویم کلام یارایم نمیکند همین الان در حین نوشتن بازهم بغض گلویم را فشرد بغضی که بارها در این چندروز گلویی که عادت ب بغض ندارد را فشرده است..پروفسور میرزاخانی به قول شاملو خلاصه خود بود رهگذری نامنتظر با رخساری برتافته از حقیقت و باد و دریا به جرعه ای که او از چاه خورده بود حسادت میکرد...ایشان در یک کلمه خلاصه خود بود بدون هیچ ادعایی وهیچ نمایش و فیلم باز ی کردنی که بسیاری از افراد که به شهرت و جایگاهی میرسند شروع به انجام ان میکنند نه در مسایلی که در حوزه تخصصش نبود وارد میشد و نه نمایشها و همایشهای بیربط به علم ریاضی اش میپذیرفت او یک اسطوره است هر چند خود هرگز این را نمیخاست اما به واقع چون نمیخواست اسطوره باشد دقیقا اسطوره شد..اورا من در زندگیم خب به خاطر تفاوت رشته تحصیلی ام فقط در حد شنیدن خبرهایی مثل برند ه شدن در جایزه فیلدز و انتخاب شدنش در بین چند ذهن برتر امریکا و...و در اخبار ی از این دست میدیدم اما در این چند روز پس از بیماری ایشان و پروازش تازه فهمیدم ایشان چه شخصیت بزرگی بودند او خودش بود زندگی معمولی خودش را هرگز ترک نکرد یک انسان مثل همه ما و مثل همه اسم های ماندگار تاریخ بشریت بود ولی برخلاف همه انسانهای ماندگار هرگز انسان بودن و زندگی معمولی خود را فراموش نکرد و او نابغه ریاضی بود او سمبل درست زیستن بود سمبل اخلاق بود و در عین حال خدمت به بشریت .او اخلاق نابغه داشتن را با خو دداشت بدون اینکه تظاهر به چیزی بکندباید الگویی برای همه چهره های معروف دنیا شود من تمام مصاحبه ها اطلاعات و هر انچه راجب ایشان بود را در این چند روز با دقت دنبال کردم و بغضهایی که با امدن اسمش گلویم را میفشارد حاکی از ان است که چه شخصیت انسانی علمی را از دست داده ایم و من تازه متوجه شده ام چهره معصوم و نگاه بی الایشش باورهای مذهبی زیبایش پوشش ازادش ایمان حقیقی و عمیقش ذوق و شوقش در تدریس و عشقش به ریاضیات وکشفهای ماندگارش در هندسه و ریاضیات در کنار خانواده دوستی و مادر بودن ودوری از هیاهو وفاداریش به دوستان دوران بچگی و قدیمی عدم غرور و مناعت طبعش باعث شد ملت 70 میلیونی برای از دست دادنش به غم و اندوه برای این سمبل تلاش این نماد زنان این تندیس اراده و این مظهر عشق به علم و دانش و در عین حال خود را گم نکردن و همان مریم میرزاخانی ماندن بپردازند...خواستم بگویم اوبزرگترین دانشمند تاریخ ایران است خواستم بگویم او بزرگترین زن تاریخ ایران است خواستم بگویم او بهترین انسان تاریخ ایران است دیدم نه اینها همه هست ونیست او مریم میرزاخانی بود ....با حرمت احترام به اویی که از القاب و دعوت برای شرکت در مجامع غیر علمی و و کسب شهرت و...گریزان بود سخن کوتاه مینمایم هر چند تاابد هم بنویسم حق مطلب را نمیتوانم ادا کنم و حرفهایم تمام نمیشوند درسهایی که من در این چند روز از این شخصیت در همه زمینه های علمی اخلاقی فراگرفتم تا ابد چراغ راه زندگیم خواهد بود امیدوارم همه مردم کشورم وحتی دنیا هم این الگو را در ادامه زندگی خویش ادامه دهند او زنده است چون راهش و الگوی زندگی اش زنده است ...باتشکر از خانواده عزیز پرفسور مریم میرزاخانی که این فرصت را در اختیار ملت ایران قرار دادند تا یاد و راه او زنده بماند مراتب تسلیت عمیق خود را از اعماق قلبم به همه بازماندگان دوستان و اشنایان این عزیز اعلام میدارم....بدرود پروفسور جوان و ماندگار راهت وسیر زیستنت چراغ راه ماست چگونه زیستن و چگونه مردن را به ما آموختی متشکرم

درگذشت اندوهبار ریاضیدان برجسته و دانشمند بزرگ و فروتن سرکار خانم پروفسور مریم میرزاخانی موجب تأثر و تألم فراوان شد. اینجانب به عنوان عضوی کوچک از جامعه علمی کشور در گذشت این بانوی دانشمند را به همه ایرانیان در سراسر جهان،‌ خانواده محترم و داغدار ایشان و جامعه علمی کشور صمیمانه تسلیت عرض می‌کنم.

تسلیت عرض می کنیم درگذشت ملکه ریاضی ایران رو وبرای شادی روح مریم عزیز دعا می کنیم .روحش شاد

یک ذهن زیبا ناباورانه از میان ما پرکشید . یاد اش هماره گرامی باد

"هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق..." تسلیت به همه دنیای مدرن که یکی از معدود زیبایی های خود را از دست داد! اگرچه جایش در اذهان آزاده همیشه سبز و انرژی بخش است!

مريم ميرزاخاني محبوب قلوب ايرانيان تسليت به خانواده داغدار

درگذشت بانو مریم میرزاخانی دانشمند نابغه ریاضی جهان را به همسر گرامیش و اناهیتای عزیز و خانواده گرامی میرزاخانی تسلیت عرض مینمایم.

روحش شاد

از شمار دو چشم یک تن کم، وز شمار خرد هزاران بیش. چهره معصوم، چشمان آکنده از حس مهربانی، انسانیت، تواضع، متانت، سادگی، ذهن زیبا، اندیشه خلاق، دانش والا، تلاش پویا و ارجمند و ناگهان هجرت جانسوز و دردناک به دیار خاموشی. بادا که در این داغ بزرگ، سرشک اندوه بدرقه راهش و طلب آرامش همسفر همراهش گردد

منحنی قدر مطلق خاطرات تو میل به بینهایت دارد، میلت به بینهایت مبارک.

زمانی استادی فرهیخته در ریاضی داشتیم که رفت، این شعر را برای او خواندیم و حالا به یاد مریم عزیز، برای نگاه مهربانش. تو خامشی که بخواند، تو میروی که بماند، که بر نهالک بی برگ ما ترانه بخواند

از دست نابغه ایی دانشمند برای همه ما ایرانیان خبری بد بود. به خانواده محترم ایشان از صمیم قلب تسلیت عرض می کنم. روحش شاد

خدا نگهدار مریم بانو. در جوار حضرت حق آرام بیاسای. عجیب با شنیدن خبر پروازت بغض کردم، باورم نمی شد رفتنت را. تو رفتی و اسم و رسمت با ما ماند... مهدی امینی، مترجم